Matarboðið

Matarboðið gekk alveg glimrandi vel, ekki síst að þakka matseðlinum hennar Mörtu (í athugasemdum á hinni síðunni minni).

Kara sá alveg um forréttinn.
Í forrétt voru melónubitar vafðir í parmaskinku og eplabitar vafðir í íslenskan ost (fyrir grasbítinn ) - rosalega gott og listilega raðað á disk.

Í aðalrétt voru kjúklingabringur fylltar með gumsi úr sólþurkuðum tómötum, furuhnetum og ferskum kryddjurtum. Hrikalega gott.
Undramundur fékk papriku fyllta með sama gumsinu sem hann var nokkuð sáttur með.
Meðlætið var gufusoðið brokkolí og blómkál, ferskt salat og gratíneraðar kartöflur (kartöflurnar vöktu rosalega lukku). Með þessu var piparostasveppasósa.

Í eftirrétt var súkkulaði kaka (sem við keyptum alveg sjálf), Nóa Síríus konfekt og kaffi.

Gestirnir voru rosalega ánægðir með matinn, fjölskyldan mín líka og ég held að þetta hafi bara verið success .

Ég þarf svo bara að halda fleiri matarboð og losa mig við þetta stress sem ég fyllist alltaf þegar ég fæ fólk í mat - yfirleitt heppnast allt vel og allir ánægðir svo ég veit ekki hvað ég er að stressast.

Gestirnir voru hjón með einn 4ra ára pjakk. Hann var sá fyrsti sem ég hitti sem slær sponsinu mínu út í hávaða og orku. Meira að segja hún var orðin þreytt eftir að hafa leikið við hann heila kvöldstund . Ég hefði helst viljað vera með eyrnatappa hérna í verstu kviðunum - lætin voru þvílík að ég hefði ekki orðið hissa þó lögreglan hefði bankað uppá.

Í heildina fínt kvöld - takk fyrir hjálpina og móralska stuðninginn .

Birgitta

Nýr bíll

Örstutt....

Fórum í gær og keyptum okkur nýjan bíl, ekkert smá flottan!

Þarna er hann ásamt henni Sophie litlu sem er nú í bílaþvottastöðinni í yfirhalningu áður en við skilum henni. Hérna er líka mynd af Köru í draumabílnum, hrikalega flottur en verður væntanlega að bíða betri tíma .

Það eru fleiri myndir í Október albúminu. 

Við erum á fullu að undirbúa matarboðið í kvöld, set kannski inn fréttir af því á morgun.

Knús og kram,

Birgitta

Xanadu, Homecoming og síðast en ekki síst - kjötbollur!

Þetta er búin að vera frábær helgi hérna á Krossgötunni.

Við fórum stelpuferð í bæinn (Manhattan) á laugardaginn og sáum Xanadu.  Sýningin fylgir myndinni nokkðu vel en gerir um leið grín að myndinni, tískunni, tónlistinni og bara 80's tímabilinu eins og það leggur sig. Ég skemmti mér alveg konunglega enda kannski sú okkar sem man best eftir þessu öllu. Systur mínar skemmtu sér reyndar ekki síður og Eva og Kara kvörtuðu ekki.
Ég hefði sko dregið þessar eldri  með mér beint á dansiball ef þessar yngri hefðu ekki verið með, maður var syngjandi og trallandi í þvílíkum gír þegar við komum út. Mæli eindregið með þessari sýningu fyrir alla þá sem muna eftir hjólaskautum, legghlífum og diskókúlum .

Við þurftum að drífa okkur úr bænum því heimasætan var á leiðinni á fyrsta skólaballið! Það var Homecoming ball í Ardsley High frá 20 - 23 og auðvitað vildi Kara kíkja á amerískt skólaball.
Ég viðurkenni fúslega að ég var með pínu hnút í maganum yfir þessu - fyrsta skólaballið!!! Hún byrjaði auðvitað á að kaupa sér nýjan kjól fyrir ballið, með hjálp Helenu og Rebekku og svo var brunað beint í að gera sig til. Það var nú ekki amalegt að hafa Helenu hérna sem stílista og hárgreiðslumeistara alla vega var afraksturinn hreint frábær - eins og þið sjáið . Kara skemmti sér konunglega á ballinu, sagði það eiginlega bara alveg eins og íslenskt skólaball. Mér þótti samt mikið gott þegar hún var komin heim heil á húfi með bros á vör.

Systurnar fóru svo  heim í dag með örlítið þyngri töskur en þegar þær komu . Það var frekar skrítið að koma heim og hafa engan til að spjalla við, enginn gestur í Evuherbergi og allt bara komið í sama farið nánast strax. Ég hafði samt mikið gott af því að fá heimsóknir og líka af því að koma aðeins heim. Það verður gaman að fara heim með krakkana yfir áramótin og sjá hvernig það leggst í þau. Gummi fór samferða systrunum til Íslands í kvöld, hann verður fram á miðvikudag á fundum og slíku svo við krakkarnir erum bara fjögur í rólegheitunum.

Við notuðum tækifærið, fyrst grasbíturinn var ekki heima, og elduðum kjötbollurnar frá ömmu. Kjötbollur með ömmusósu, ömmusultu og grænum baunum! Hélt að börnin myndu springa  - myndir (og bloggið hennar Evu Drafnar) segja meira en mörg orð!

Íslenskur matur á faraldsfæti

Það fór auðvitað ekki svo að það myndi ganga áfallalaust að koma íslenska matnum til hungruðu barnanna - ekki aldeilis!

Ég var með 2 töskur, önnur, sem mútta lánaði mér, var full af frosnum mat og hin full af dósum og sælgæti. Það gekk mjög vel alla leið til NYC, tíminn flaug áfram og flugferðin virkaði ekki nema 1-2 tímar . Við skemmtum okkur konunglega í vélinni, stjórnuðum umferðinni á salernið og hjálpuðum flugfreyjunum við störf sín - enda var Rebekka einu sinni flugfreyja (þetta er local húmor fyrir þá sem botna ekkert í þessari setningu ).
Við fórum hratt og örugglega gegnum immigration, gekk vel að finna töskurnar og þegar við komum út þá beið hann Felix ofurleigubílstjóri frá Puerto Rico eftir okkur (já Marta, ég pantaði hann aftur ).
Flugum (sko næstum í bókstaflegri merkingu!) heim á ljóshraða trallandi við spænska tónlist og þegar heim kom voru sko fagnaðarfundir! Allir faðmaðir og knúsaðir í bak og fyrir og allir ótrúlega kátir og glaðir.
Þangað til ég opnaði töskuna með frosna matnum!
Ofan í töskunni voru bækur um New York á frönsku, silkiblússur, nærbuxur, kex, súpupakki og ýmislegt fleira í einum hrærigraut. Og lyktin! Herre Gud!
Fórum að rifja upp flugvallardvölina og mundum eftir því að hafa furðað okkur á því að hafa aldrei tekið eftir því að taskan hennar múttu væri með hjólum og hvað hún væri orðin skítug.
Áttuðum okkur auðvitað á því að við höfðum kippt með okkur rangri tösku !
Og hugsuðum með hryllingi til aumingja frönsku konunnar sem hefði engin nærföt en væri með fulla tösku af lifrarpylsum, hangikjöti, flatkökum o.s.frv.

Við reyndum  í klukkutíma að ná sambandi við einhvern á vellinum en það gekk akkúrat ekki neitt. Það endaði með því að riddarinn minn á hvíta hestinum bjargaði okkur og geystist af stað út á flugvöll. Helena systir fór með honum því allar töskurnar voru á hennar nafni.
Við vorum svo ótrúlega, frábærlega heppin að franska konan hefur verið athugulli en við og látið töskuna okkar vera. Taskan beið því bara eftir þeim og var afhent án vandræða.

Sem betur fer!!!

Ísskápurinn og frystirinn eru því fullir af íslenskum mat og skáparnir fullir af sælgæti . Börnin vilja samt spara þetta allt saman svo við höldum áfram að þræla í okkur amerísku fæði .

Knús og kram,

Birgitta

Farin eftir stutt stopp

Er að fara að leggja í hann eftir örstopp á Íslandi.
Það er búið að vera alveg yndislegt að koma hingað í rokið og rigninguna.
Hrikalega gott að vera hjá múttu minni og alveg meiriháttar að hafa náð að hitta svona marga á þetta stuttum tíma, plús fara í skólann, flytja verkefni og fullt fullt.

Tók svakalega innkaupaferð í Bónus, held að skvísan á kassanum hafi haldið að ég ætlaði að bjóða í asnalegasta matarboð í heimi.
Keypti 10 pakka af rúgbrauði, alla vega annað eins af flatkökum, lifrarpylsu, bjúgu, pítusósu og eitthvað fleira.
Mamma toppaði þetta svo með því að steikja 10 tonn af kjötbollum, búa til sósu og smella í frystinn. Þessu öllu er ég svo búin að troða í kælitöskur ásamt íslensku sælgæti og stórum kassa af Nóa-Síríus konfekti sem tengdó komu til mín.
Held það verði veisla á Krossgötunni í næstu viku!
Vona bara að tollararnir úti hleypi mér í gegn, annars þarf ég bara að segja þeim frá íslensku börnunum sem hafa svelt í 6 vikur af því þau finna sér ekkert ætt í Ameríkunni .

Ég er svo heppin að hafa ferðafélaga báðar leiðir - Marta kom með mér hingað og litlu systurnar mínar báðar ætla að koma með mér út aftur. Þær ætla að vera fram á mánudag svo ég tek með þær sama rúntinn og við Marta tókum síðustu helgi .
Þær fá samt engar kjötbollur, þær geta bara farið í mat til múttu í næstu viku .

Bið bara að heilsa ykkur öllum rosalega vel og takk fyrir alla hittingana, matarboðið, útaðborðaferðina, spjallið, kaffið o.s.frv.

Knús og kram,
Birgitta

Fyrsta heimsóknin

Marta vinkona komst hingað eftir smá ævintýri síðasta miðvikudag. Þegar vélin hennar var á leiðinni í aðflug helltist yfir þessi líka þoka svo það þurfti að snúa vélinni til Boston. Þar var tekið bensín og beðið eftir að þokunni létti.
Þegar hún loksins lenti, ca 3 tímum of seint, þá tók við annað ævintýri því enginn af leigubílstjórunum fyrir utan völlinn rötuðu hingað til Ardsley. Með hjálp Google Maps tókst mer þó að lóðsa hana hingað og hún renndi upp að dyrum um 12:30 eða 4:30 að íslenskum tíma.

Marta kom færandi hendi, tók með sér flatkökur og hangikjöt og íslenskt sælgæti. Ég laumupúkaðist með það morguninn eftir og smurði í nesti handa börnunum. Þeim fannst það ÆÐI! Reyndar sögðust bæði hafa tárast þegar þau sáu nestið sitt - þessar elskur.

Hérna situr Marta í dyrunum á lærdómsherberginu og reynir að festa íkornana á filmu. Það er hægara sagt en gert því þeir eru mjög aktívir þessa dagana, á fullu að grafa niður (og upp) hnetur og ýmislegt annað gómsætt til vetrarins.
Dádýrin hafa ekkert sést allan tímann sem Marta hefur verið hérna, það gæti reyndar verið vegna þess að við höfum lítið verið heima til að líta eftir þeim . Hún fékk þó að sjá eitt stykki skógarmúrmeldýr vesenast í garðinum.
Annars hefur hún mest séð búðir að innan og utan .

Við erum búnar að skoða öll mollin og flestar búðir í um 30 km radíus og fundum margt sniðugt og skemmtilegt. Ég þurfti auðvitað að versla smá líka, ekki hægt að láta hana standa í þessu öllu eina. Það er voðalega gaman að vera eins og túristi hérna í hverfinu, maður kynnist því á aðeins annan hátt.

Gummi og krakkarnir eru búin að vera á fullu í að finna skemmtigarða og annað skemmtilegt sem hægt er að gera og það er heill hellingur í kringum okkur. Reyndar margt sem lokar eftir sumarið en eitthvað sem er opið aðeins frameftir haustinu.

Í dag er frídagur, Columbus Day, svo  krakkarnir eru heima. Ég er voða glöð með það því þá get ég knúsað þau á milli þess sem ég pakka niður fyrir Íslandsferðina mína í kvöld. Ég tek Helenu systur aftur með mér út það verður örugglega jafngott og að fá flatkökur með hangikjjöti að sjá hana .

Hlakka til að sjá ykkur sem flest.

Knús og kram,

Birgitta 

 

Halloween og heimsóknir

Það er helst í fréttum að Árni Reynir er allur að koma til . Við erum hætt að tala við Dr. Longobardi og förum bara til Dr. Schweitzer núna, hún gefur okkur góðan tíma og er öll í að finna lausnir. Hún er á því að ónæmiskerfið hans Árna sé bara að venjast öllum nýju sýklunum og áreitunum í umhverfinu hérna. Þetta getur þýtt að hann verði með einhver astma/ofnæmis einkenni í einhvern tíma en það ætti að brá af honum fljótlega.

Undramundur tók verklega bílprófið í gær og stóðst það auðvitað með prýði. Prófdómarinn nennti nú ekki að prófa hann, held að prófið hafi varað í 5 mínútur .

Hérna eru allir mjög spenntir fyrir Halloween. Þó svo að Halloween sé ekki fyrr en eftir mánuð eru margir búnir að skreyta húsin sín og garðana og það verður ansi draugalegt í hverfinu á kvöldin. Við erum að hugsa um að taka allan pakkann í þessu, skreyta allt hátt og lágt og kaupa fullt af íslensku nammi til að gefa krökkum sem koma að trikkortríta. Krakkarni fóru um helgina og keyptu sér grímubúninga, Kara vildi reyndar bíða með það og heyra í krökkunum í skólanum með hvernig unglingarnir haga sér á Halloween en mér heyrist nú á henni að hana langi svoldið að klæða sig upp og sníkja nammi með litlu systkinum sínum - en við sjáum hvernig það fer .
Ég mun setja inn fullt af myndum þegar þar að kemur.

Það er farið að kólna ansi mikið hjá okkur og stundum þurfa börnin næstum því að fara í jakka. Ekki alveg en næstum því. Nú sér maður að flest börnin eru búin að leggja stuttbuxunum og komin í síðbuxur, það er semsagt officially komið haust. Veðrið er reyndar alveg dásamlegt, milt og fallegt og bjart alla daga. Ég viðurkenni þó að ég fæ langmesta heimþrá þegar einhver er að lýsa fyrir mér brjáluðu veðri á Íslandi, væri þvílíkt til í almennilegt, íslenskt haustveður! Það er voðalega mikið "veðurleysi" hérna einhvern veginn, alltaf sama dag eftir dag. Eva Dröfn hafði einmitt orð á því að maður þyrfti aldrei að kíkja á veðrið áður en maður klæðir sig á morgnana, maður fer bara í það sem mann langar og það er aldrei vitlaust. *Marta mín, held þú getir alveg skilið sumarkjólana eftir heima .
Reyndar eru margir búnir að vara mig við því að það verður mjög kalt hérna á veturna (jan, feb, mars) og við megum jafnvel búast við "snowstorms" ! Þá opna skólarnir ekki fyrr en það er búið að moka allan snjó af öllum götum og oft eru þeir bara alveg lokaðir. Við erum reyndar svo heppinn að Slökkviliðsstjórinn býr hérna í götunni svo okkar gata er alltaf mokuð með þeim fyrstu.

Heimþráin lætur svolítið á sér kræla hérna öðru hvoru. Þau sakna öll vina sinna, skólanna og auðvitað fjölskyldunnar á Íslandi. Það er svolítið erfitt hvað það er allt ólíkt hérna, það tíðkast t.d. ekki að banka uppá hjá vinum sínum og biðja þá um að vera memm, það þarf að panta "playdate" með fyrirvara. Yngri börnin veigra sér við að biðja um playdate en við ætlum að fara að gera eitthvað í þessu mjög fljótlega.
Á jákvæðu nótunum þá höfum við sjaldan gert jafn mikið saman sem fjölskylda. Við reynum að gera eitthvað nýtt um helgar, kynnast nágrenninu og því sem það hefur upp á að bjóða. Eða bara vera heima og spila - borðspil og tölvuleiki, badminton eða horfa á eitthvað saman. Svo þetta er alls ekki alslæmt .

Framundan eru svo heimsóknir og ferðalög, Marta mín kemur á annað kvöld og ég fer svo með henni heim til Íslands á mánudaginn. Gummi er að fara út til Zurich á morgun og kemur heim á föstudag. Ég fer svo aftur út (heim) á föstudaginn í næstu viku og þá kemur Helena systir með mér.

Ég hlakka þvílíkt til að hitta sem flesta í næstu viku, þó ég hafi bara 3 daga til þess .

Knús og kram,

Birgitta

Sjúkrasaga og enskupróf

Ástandið á Krossgötunni er búið að vera frekar slappt undanfarna daga.
Árni Reynir er búinn að vera með einhverja lufsu í hátt í 5 vikur og var sendur heim úr skólanum á miðvikudaginn.
Við erum búin að kynnast aðeins hinu alræmda heilbrigðiskerfi hérna í USA og ég verð að segja að mín fyrstu kynni af því eru svona lala.
Fórum fyrst til læknis fyrir 3 vikum síðan. Þá var hann búinn að vera frekar kvefaður í 2 vikur og kominn með leiðinlegan hósta. Læknirinn fann ekkert að honum en sendi okkur heim með pensilín (hana grunaði kinn/ennisholusýkingu).
Viku seinna var allt við það sama svo við fórum aftur og hittum sama lækni.
Hún hafði nú ekki mikinn áhuga á þessu en sendi okkur heim með astmapúst. Gaf ekki mikið útá að það væri nokkuð að.
Á miðvikudaginn var hann svo sendur heim úr skólanum og var kominn með hita um kvöldið svo við örkuðum aftur til læknis í gær.
Hittum sem betur fer á annan lækni sem hafði aðeins meiri áhuga á málinu. Hún gerði ýmis próf og endaði með að senda okkur í lungnaröntgen. Það kom ekkert útúr því.
Við fórum því heim með sterapúst og nefúða og annan tíma nk. mánudag svo doksi getið tekið stöðuna á honum þá.
Hann er orðinn hitalaus í dag svo ástandið er vonandi að lagast eitthvað.

Af því við erum ekki komin með sjúkratryggingaskírteinin okkar hefur þetta verið ansi dýrt! Við fáum reyndar alveg sömu þjónustu (held ég alla vega..) en þurfum að borga og borga og borga .

Krakkarnir voru öll sett í stöðupróf í ensku í síðustu viku. Niðurstöðurnar eru alveg ótrúlega góðar. Kara skoraði svo hátt að hún er á mörkunum að eiga rétt á aðstoð. Hún fær hana samt eitthvað áfram og ætlar að vera dugleg að nýta sér hana meðan hún býðst.
Árni skoraði "advanced" og á rétt á áframhaldandi aðstoð. Það er aðallega rituð enska sem hamlar honum, stafsetningin ekki alveg komin og svo þarf hann bara að vanda skriftina sína þessi elska því hún er stundum svolítið óskýr - ætli hann verði ekki bara læknir . Hann fékk mikið hrós fyrir töluðu enskuna og fyrir að vera ekki feiminn við að spyrja og spjalla.
Eva Dröfn skoraði líka "advanced", reyndar við lægri mörkin svo hún mun fá aðstoð áfram. Hún fer til Mrs. Murray 3svar í viku og finnst það alveg æði! Hún elskar skólann sinn hérna, hún hlakkar til að fara á hverjum morgni og finnst ekkert voðalega gaman að það sé komin helgi því þá kemst hún ekki í skólann .
Þau verða öll "súkkulaði" fyrstu vikurnar. Það þýðir að þau munu ekki fá einkunnir eins og hinir krakkarnir heldur fá þau "passed" eða einkunn með "moderation" sem þýðir að þau fá einkunnir á sama skala og aðrir en verkefnin verða aðlöguð að þeim. Eftir áramót verður staðan tekin aftur og þá munu þau jafnvel þurfa að standast sömu kröfur og aðrir krakkar en það verður metið þegar þar að kemur.

Það er svo skondið að manni finnst að allir sem eru á ferðinni hérna í USA eigi að "droppa við" hingað til okkar. Það er samt svona eins og að finnast að allir sem fari til Þýskalands, Frakklands eða Spánar eigi að "droppa við" hjá Helenu systur í Danmörku .
Þið vitið bara að þið eruð alltaf velkomin í innlit ef þið eruð í nágrenninu .

Knús í bili,

Birgitta

Lúsabanar

Maður losnar ekki við lúsina þó maður flytji yfir öll heimsins höf.
Eitt af því fyrsta sem kom heim í töskupósti úr skólanum hennar Evu Drafnar var lúsamiði!

En þetta er ekki lúsamiði eins og ég er vön - ónei.
Skólinn kaupir þjónustu hjá fyrirtæki sem heitir LiceEnders (ég vil þýða það LúsaBanarnir svona eins og Draugabanarnir góðu hér í gamla daga). Þetta fyrirtæki kemur í skólann að hausti og lúsakembir ÖLLUM nemendum, kennurum og öðru starfsfólki. Þeir nemendur sem eru með lýs eru sendir heim med dete samme.
Að kvöldi sama dags sótthreinsa Lúsabanarnir allar skólastofur sem lúsabörnin/starfsmennirnir hafa verið í hátt og lágt. Þeir fara síðan heim til sýktu fjölskyldunnar þar sem þeir gefa góð ráð um hvað skal þrífa, hvað skal sótthreinsa og hvernig fjölskyldan þarf að meðhöndla lúsabarnið og aðra fjölskyldumeðlimi.
Lúsabanarnir koma svo aftur í skólann nokkrum dögum seinna og lúsakemba allt liðið aftur, ef það finnast lýs er sama ferlið endurtekið (mig er farið að klæja þvílíkt ) þar til skólinn er lúsalaus.
Lúsabanarnir endurtaka þetta svo aftur kringum vetrarfrí (jólin) og eftir vorfríið.

Þetta þykir mér algjör snilld. Það er ekki verið að taka sénsa á því að skólinn "sleppi" þetta árið eða að foreldrar standi sig í stykkinu ef upp koma lúsatilfelli, heldur bara fengið fyrirtæki í málið - ekta Ameríka .

Annars allt fínt að frétta. Eva Dröfn er loksins byrjuð í ensku fyrir erlenda nemendur (ELL). Ég veit ekki af hverju það byrjaði ekki strax eins og hjá hinum krökkunum en þeir prófuðu hana fyrst í síðustu viku og komust auðvitað að því að hún þarf á kennslu að halda. Hún fer því í 1-2 tíma á dag þar sem hún lærir ensku gegnum söng, leiki, lestur og dans sem ég er alveg viss um að á eftir að falla vel í kramið.

Kara fór á amerískan fótboltaleik á sunnudaginn, með "íslensku" vinkonu sinni sem er klappstýra . Mamma hennar fór með þeim svo við Undri vorum mjög ánægð með að hún fengi aðeins að kynnast alvöru amerískri unglingamenningu.  Á meðan fórum við hin í skemmtigarð sem er í ca 20 mínútna fjarlægð en það var svo hrikalega heitt að það var varla orka í að arga í rússíbönum, hvað þá meira.
Krakkarnir fengu sér svona candy apples, eitthvað sem ég hef oft séð í bíómyndum en aldrei bragðað. Það voru miklar pælingar um hvort þetta væri "bara hollt" eða "hrikalega óhollt" eða bara eitthvað þar á milli?

Við þurftum líka að vinna þessa Hello Kitty í hestakapphlaupi, ormana fengum við í körfubolta (sko, ormana sem ormarnir mínir halda á ).

Við fundum snjóskafl þarna á miðri bryggju, í glampandi sól og steikjandi hita. Komumst að því síðar að þarna er skautasvell og snjórinn tengist því væntanlega eitthvað.

Árni Reynir og Gummi tóku hring í Gokart og fannst ekki leiðinlegt. Árni Reynir var mjög einbeittur allan tímann og stóð sig eins og hetja.

Það eru fleiri myndir í albúmunum, gerði nýtt albúm sem heitir Playland.

Knús og kram,

Birgitta

Skyr.is, Vatnajökulsvatn og smjör

Fórum í Wholefoods Market áðan og ég sver það, ég held ég hafi séð tár í augum barnanna þegar við fórum í mjólkurvörukælinn og sáum Skyr.is . Það var alla vega dansaður stríðsdans og hrópað og kallað og highfive-að. Held að fólkið í kringum okkur hafi haldið að við værum eitthvað galin. Það voru sko keyptar 10 dósir eða fleiri og mig grunar að ég eigi eftir að þurfa að fara nokkuð oft í þessa búð.
Í næstu hillu voru svo Smjörstykki, ég keypti eitt slíkt þó ég sé nú ekkert viss um að það verði borðað.
Samþykkti samt ekki að kaupa Vatnajökulsvatn á flöskum, á 5 dollara stykkið, ef það er ekki okur þá veit ég ekki hvað. Og Vatnajökulsvatn..!? Hvað er það eiginlega? Vatnið í ísskápnum okkar er alveg þrælfínt svo ég ætla frekar að spandera á eitthvað annað en þetta.

Komum svo heim og erum búin að hlusta á Somewhere over the Rainbow með Iz svona 100 þúsund sinnum. Verst að við erum bara með þetta af YouTube, þarf að kaupa þetta á diski svo fólk geti hlustað í einrúmi.

Ég veit ekki hvort mér tekst að koma þessu hingað en njótið vel ef það tekst .

Knús,

Birgitta