Það hlaut að vera!

Er búin að vera eins og smákrakki í nammibúð í dag.

Keypti mér súkkulaði og m.a.s. eclairs í búðinni í dag - eitthvað sem ég geri aldrei - og er búin með bæði! Hvort tveggja hvarf ótrúlega hratt og það leið ekki langur tími þar til mig langaði bara í meira nammi.

Var svo á endalausu narti í allan heila dag, sem betur fer er fátt óhollt í ísskápnum (eða öðrum skápum) svo nartið var frekar (of) heilsusamlegt.

Rak svo augun í þetta núna áðan og þá rann upp fyrir mér ljós - sykurljós! Dagurinn er sko kominn á reminder í Outlooknum, mun halda hann hátíðlegan hér eftir .

Samúðarkveðjur til Píanókennarans sem þarf að vera á fljótandi á þessum frábæra degi (ég hef bara annan í - í næstu viku ).

Þar til næst...

B

Hvað er ár (á milli vina)?

Það er alveg ótrúlegt að um þessar mundir er rétt um ár síðan við Undramundur byrjuðum að flengjast milli heimsálfa að skoða hús.
Man vel eftir fyrstu skiptunum sem við komum hingað, hvað mér þótti undarleg tilhugsun að ætla kannski að búa í einhverjum af þeim húsum sem við vorum að skoða. Hvað það var eiginlega alltaf óraunverulegt og fjarri sjálfri mér að þessi hús gætu verið tilvonandi heimili mín.

Það var eiginlega ekki fyrr en ég var búin að búa hérna úti í nokkrar vikur sem ég áttaði mig á þessu, kannski eftir seinni skólaferðina mín til Íslands þegar ég sá fram á að eiga ekkert eftir að koma heim næstu 2-3 mánuðina.
Þá fékk ég svoldið sjokk.

Og núna erum við búin að vera hérna í 8 mánuði og erum farin að hugsa um hvað við ætlum að taka með okkur heim aftur. Hverju við munum koma fyrir og hvað ekki, hvað tekur 220V straum og hvað ekki, hvort það borgi sig að flytja bílinn heim eða ekki.

Ekki nema 2 mánuðir í heimferð!
Ótrúlegt alveg!

Þar til næst...

B

Ps. Sést ósköp vel á þessu korni mínu hvar "heima" er 

Keypti mér frið

Stundum voðalega erfitt að vera mamma og grasekkja. Sérstaklega og sérílagi þegar maður er að rembast við að koma frá sér ritgerð byggða á snilldarverkum ÞÞ og annarra góðra höfunda og þarf virkilega á bróðurparti hugarorkunnar að halda bara svo maður missi sig ekki í fliss og kjánaskap yfir orðsnilldinni.

Á svona stundum eiga börnin mín blíðu það til að verða mjöööög þurfandi.
Mamma, ég skil ekkert í þessari stærðfræði.
Mamma, stóri bróðir er að pirra mig.
Mamma, stóra systir er með tónlistina alltof hátt, ég fæ hausverk.
Mamma, viltu  ________________ (setjið inn næstum allt sem ykkur dettur í hug)
Mamma, mamma, mamma, mamma, mamma, mamma, mamma (eins lengi og ykkur dettur í hug).

Svo er maður svo snúinn að oftast pirrast maður bara meira og meira og urrar eitthvað á litlu saklausu englana í stað þess að taka sér pásu og veita þeim þá athygli sem þau einhverra hluta vegna þurfa akkúrat á þessum tímapunkti.

Eftir svona episode í kvöld ákvað ég að slíta mig frá ÞÞ og co og sinna litlu englabörnunum. Eftir nokkra umhugsun ákvað ég að kenna bróðurnum Kleppara. Litla skottið kunni hann svo við tvær kenndum honum spilið á nokkrum mínútum.
(fyndið að litla skottið kallar þetta ekki Kleppara, það er ekki lengur politically correct - núna heitir þetta víst Klappari )
Og ég er búin að fá FRIÐ í allt kvöld!
Gat klárað bókmenntirnar mínar, punktað fullt hjá mér og heyrði ekki í börnunum nema gleðilæti og fögnuð.

Mæli með þessu...

B

Jákvæðni í boði ÞÞ

Sveimér þá, held bara að jákvæðnin sé að ná tökum aftur. Pollýönnupakkinn og allt saman.

Er ekki frá því að hinn eini sanni Þorgrímur Þráinsson eigi sinn þátt í að létta lundina. Er að lesa eina af bókunum hans og er búin að reka augun (ái!) í þvílíka snilldarfrasana að það er ekki hægt að vera í fýlu.

Hér eru nokkur sýnishorn:

Heimferðin var að mörgu leyti spennandi því rútan ók í gegnum marga misháa en fíngerða skafla...

Tíminn stóð í stað heima hjá Kidda og þau Agnes gátu nánast þreifað á heitum tilfinningum hvors annars...

Strákarnir smeygðu sér inn eins og mjóar mýs...

Snjókorn féllu til jarðar af mikilli nærgætni...

Þreytan liðaðist eftir leggjunum eins og árfarvegir...

Þegar hann sá áverkana á andliti hennar varð hann tilfinningalaus af geðshræringu...

Þar til næst...

B

Blessaðar nunnurnar

Engar stuðlaðar ofurhetjur lengur, ætla að hætta þessum aumingjaskap og smella inn einu stykki brandara:

Einu sinni kom nunna til kvensjúkdómalæknis og sagði: "læknir, það er eitthvað undarlegt með mig. Þegar ég fer á túr, þá kemur ekki bara blóð heldur koma líka frímerki."

Læknirinn svaraði: "Hmmm, það getur ekki verið. Svoleiðis nokkuð er líffræðilega ómögulegt. Ég verð að fá að sjá þetta." Nunnan samþykkir það og kemur aftur tveimur vikum seinna til læknisins.

Læknirinn segir spenntur við hana: "Leggstu hérna á bekkinn og láttu fara vel um þig", rennir stólnum sínum að henni og skoðar náttúruundrið og skellir svo upp úr. Þá segir nunnan frekar pirruð: "Hvað er þetta eiginlega ?" Læknirinn svarar: "Nunna góð, þetta eru ekki frímerki, heldur...

Þar til næst...

B

Nína neikvæða

Júlla Jákvæða er ekki alveg að gera sig.
Held að ég sé búin með alla Pollýönnuskammtana mína og þeir hafa ekki endurhlaðist ennþá.
Meira eins og Nína Neikvæða sé búin að skjóta í mér rótum og kæfi allar jákvæðnitilraunir í fæðingu.

Ógeðsprófið er hluti af ástæðunni.
Glatað að fara í próf þar sem þú hefur ekki nema litla hugmynd um til hvers er ætlast af þér og kennarinn er ekki alveg til í að segja þér það. Þegar þú ert búinn að fá lægstu einkunn á háskólaferlinum fyrir verkefni og veist ekki einu sinni almennilega hvað þú gerðir vitlaust og kennarinn vill ekki segja þér það.
Og þurfa svo að basla með ógeðsheimapróf í 2 og 1/2 dag og vera alltaf með lítinn púka á öxlinni sem segir þér að þetta geti ekki verið nógu gott, það hljóti að vanta eitthvað uppá og fleira skemmtilegt sem bara litlir púkar kunna að hvísla í eyru.

Svo er ég bara í einhverri tilvistarkreppu.
Og þegar ég er í kreppu langar mig mest að stinga hausnum undir sæng og bíða eftir að hlutirnir verði betri.
Sem gerist auðvitað ekkert.

Alla vega ... Júlla úti - Nína inni.
Held ég sé ekkert að blogga þar til B kemur aftur, hinar tvær eru báðar frekar leiðinlegar.

Þar til næst...

?

Neikvæðni

Ég er búin að vera að kafna úr neikvæðni undanfarna daga.

Eins og ég er hrikalega kát að vera komin "heim" í heimsókn og hitta allt fólkið mitt og lærdómspartnerinn minn og hinar vinkonurnar mínar og íslenska vorið og íslenska fjöru og íslensk fjöll.

Held það sé allt ógeðsprófinu að kenna, hlýtur eiginlega bara að vera. Hef enga aðra ástæðu fyrir að vera neikvæð - eða hvað?
Neibb, held bara ekki.

Hristi þetta vonandi af mér þegar ég skila af mér ógeðsprófinu á eftir og breytist í Júllu Jákvæðu (er hún ekki til?) og skoppa hérna um allt.

Pppþþþööö

B

Hvert þó í strumpandi!

Ekki alveg útkoman sem ég átti von á en meikar mikið sens þegar ég hugsa þetta betur .

Þar til næst...

B