Þefnæmi

Þar sem ég bý í útlandinu er húsið mitt kynnt með gasi.

Í gær, uppúr kvöldmat, fann ég allt í einu megna gaslykt.
Enginn annar fjölskyldumeðlimur fann nokkuð athugavert við lyktina í húsinu en það er lítið að marka því það hefur margsannað sig að mamman er lygilega næm á alls kyns lykt, hvort sem það er angan eða fnykur.

Ég ákvað að lofta aðeins út, datt í hug að lyktin tengdist kvöldmatnum. Það virkaði fínt meðan hurðin var opin en svo fann ég lyktina strax aftur þegar við lokuðum.

Við ákváðum að það væri "better to be safe than sorry" og hringdum í The GasCompany. Hann lét okkur hnusa út í loftið á hinum ýmsu stöðum en ákvað svo að það væri "better to be safe than sorry" og kom.

Við fengum þau fyrirmæli að við mættum ekki kveikja eða slökkva nein ljós, ekki setja neitt í gang og bara ekki snerta neitt sem tengist rafmagni - það var alveg ótrúlega erfitt.
Meðan við biðum eftir honum loftuðum við vel út og lyktin minnkaði verulega. Þrátt fyrir að undirrituð hafi verið sú eina sem fann lyktina voru aðrir fjölskyldumeðlimir farnir að fá höfuðverk, sumir svima og einhverjir með doða í vörum.

Gasmaðurinn var með hin ýmsustu tæki og mældi gasmagnið í skotum og skúmaskotum en fann ekki neitt fyrir utan oggupoggupínkuponsulítinn leka í kjallaranum en alls ekki nægan til að lyktin af honum finndist upp á næstu hæð.

Það var því engin rökrétt skýring á lyktinni; höfuðverkinn, svimann og varadoðann vil ég skrifa á fjöldamóðursýki (mass hysteria). Við gátum alla vega farið að sofa óhult í vissunni um að við myndum ekki vakna upp dauð úr gaseitrun.

Þar til næst...

B (ég þykist finna fnyyyyyk)

 

Mín kenning

Oprah hefur verið orðuð við forsetastólinn, það hafa m.a.s. verið gerðar kannanir sem sýna að ansi margir myndu kjósa hana ef hún byði sig fram.

Þegar ég heyrði að hún styddi Obama fór ég að hugsa hvers vegna hún styddi ekki frekar Hillary, þar sem Oprah hefur rætt mikið um réttindi kvenna.

Þá hvarflaði að mér að það væri ansi stórt stökk fyrir t.d. hvítan mið- eða suðurríkjamann að kjósa svarta konu sem forseta ef Oprah byði sig fram.
Ég held að það sé styttra stökk frá svörtum karlmanni í svarta konu en frá hvítri konu í svarta konu. Þannig að ef Obama ynni kosningarnar í ár væri hann búinn að undirbúa jarðveginn fyrir Opruh fyrir næstu eða þarnæstu kosningar.
Ef Oprah hefur yfir höfuð áhuga á forsetastólnum þá gæti þetta verið útpælt skref í þá átt.

Svo getur lika bara verið að ég sé með alltof auðugt ímyndunarafl og alltof mikinn tíma .

Þar til næst...

B

Oprah slæst í för með Obama

Vel steikt

Þú ert vel steikt dramadrottning.

Ef dramadrottningar væru hamborgarar sem fengjust "rare", "medium rare", "medium" og "well done" værir þú "well done". Jafnvel svo vel steikt að erfitt væri að sjá muninn á þér og skósóla. En velsteikta dramadrottningin kærir sig ekki um óvæntar uppákomur eins og matareitrun. Hún vill að hlutirnir séu fyrirsjáanlegir og skipulagðir. Hún bleytir því einfaldlega upp í þurrum borgaranum með fullt af kokteilsósu.

Miklir leiðtogahæfileikar búa í vel steiktu dramadrottningunni. Hún er mjög yfirveguð og rökföst en einnig þrjósk.

Í raun verður nánast aldrei dramatískra eiginleika vart í fari vel steiktu dramadrottningarinnar. Ætli þeir hafi ekki drepist við steikingu. Það er þó tvennt sem getur komið hinni vel steiktu úr jafnvægi. Annars vegar hrár fiskur. Hins vegar þátturinn Frægir í form. Hún er enn að leita að fræga fólkinu í þættinum.

Hversu mikil dramadrottning ert þú? hummm, B

Allt er nú til

Meina, hverjum dettur svona lagað í hug???

Maður er alveg til í smá tilbreytingu af og til en er þetta ekki too much?

Það verður alla vega ekki svona á mínu heimili

Þar til næst...

B

Lífsreynsla

Ég lenti í lífsreynslu í gær.

Forsagan er sú að ég fór með Unglinginn og vinkonuna í Mollið. Þar sem mig vantaði ekki neitt í Mollinu og mig langaði að gefa þeim frið til að Unglingast þá ákvað ég að sitja á Stjörnutorginu (Food Court hérna í USAnu) og læra.

Sat þarna með bókina mína á 4ra manna borði, með stílabók og blýant, kók í flösku og las og skrifaði.

Mikil læti í kringum mig, fullt af unglingum og fullt af fólki en ég náði fínni einbeitingu og lærði og lærði.

Svo fór að fækka í salnum og næðið varð ennþá betra, autt á öllum borðum í kringum mig.

Sem ég sit þarna og les gengur að borðinu mínu maður. Hann er með stóran bakpoka, í þykkum jakka og með húfu dregna ofaní augu.

Hann dregur fram stólinn skáhalt á móti mér, tekur af sér bakpokann, leggur hann á gólfið og sest! Skáhalt á móti mér! Á MÍNU borði!

Ég lít í kringum mig, jú, það eru öll borðin mín megin í salnum laus! Hvað gengur manninum til!?

Hann fer úr jakkanum.
Teygir sig í bakpokann (nú kemur hann með byssuna! eða hnífinn! beinir henni að mér og segir "if you come quietly you wont get hurt" eða "give me your wallet and cell phone") og dregur uppúr henni

bók

einhverja skólabók, stendur eitthvað -ology framan á henni.

Svo spyr hann "am I disturbing you?"

og ég er svo vel upp alin að ég get ekki sagt manninum að ég sé skíthrædd við hann og vilji helst bara að hann hunskist í burtu og segi bara "no".

Hann kemur sér vel fyrir og byrjar að lesa.

Ég gjói augunum á hann öðru hvoru en hann er bara að lesa og ég róast aðeins, passa mig samt að fylgjast með honum útundan mér, bara svona til öryggis, þetta er jú ekki alveg normið að setjast á borð hjá einhverjum ókunnugum og fara bara að lesa.

Ég hnerra.

Hann segir "bless you ma'am".

Svona hálftíma seinna lokar hann bókinni, stingur henni ofan í bakpokann sinn, fer í jakkann, stendur upp og segir "have a good evening ma'am".

Ég segi "you too, thank you".

Og hann fer.

Þar til næst...

B

Skítakuldi

Varð svooo kalt við að horfa á Unglinginn minn fara út í þunnum jakka og stuttermabol. Reyndi margt og mikið til að fá hana til að taka með sér trefil, sjal eða fara í þykkari jakka, flíspeysu eða bara eitthvað en það gekk ekki neitt.
(Hitinn er nefnilega bara 4 gráður og "feels like 2°")

Man reyndar alveg eftir þessu sjálf, einn veturinn gekk ég berfætt í lakkskóm upp á hvern dag, sama hvernig viðraði ég skyldi sko ekki fara í sokka!

Hvernig stendur eiginlega á því að unglingum finnst töff að vera illa klæddir?
Er töff að vera með sultardropann hangandi í nösinni, varirnar bláar og hendurnar kræklóttar af kulda?
Felst töffið í að vera óskynsamur?
Eða felst töffið kannski í því að gera EKKI eins og foreldrarnir biðja um?

Ætti maður kannski að prófa að biðja hana um að klæða sig minna? Banna henni að nota húfur, vettlinga, trefla, úlpur og allt annað sem gæti mögulega haldið á henni hita?

Það er svo skondið að þó ég muni alveg eftir því að hafa fundist halló að vera í sokkum eða með húfu þá get ég ekki fyrir mitt litla líf munað af hverju það var halló - af hverju það var ekki bara töff að vera vel klæddur og hlýtt?

Þar til næst..

B

Negrastrákarnir

Ég má til með að linka á áhugaverðan pistil Gauta B. Eggertssonar um Negrastrákaumræðuna.

Einn lítill negrastrákur

Ég man eftir að hafa lesið þessa bók sem barn og ekkert spáð neitt sérstaklega í því að strákarnir voru svartir, þeir hefðu alveg eins getað verið grænir, gulir, hvítir, múmínálfar, strumpar eða jólasveinar.
Ég man líka eftir því að þegar ég var lítil þá vissi ég ekkert hvað svertingi eða negri var. Ég komst ekki að því fyrr en síðar þegar ég var uppnefnd svertingi, niggari eða negri. Og ekkert endilega af börnunum í kringum mig, yfirleitt var það fullorðna fólkið sem skaut á mig svona skemmtilegum viðurnefnum.
Þegar ég var lítil var ekki það mikið um negrakrakka á Íslandi að fordómar fólks færu á flug.

Ísland í dag er öðru vísi. Það er hætt við að krakkar sem lesa 10 litlir negrastrákar í dag munu lesa hana með öðru hugarfari en þegar ég var barn. Þau eru líklegri til að tengja negrastrákana við krakkana í skólanum eða á leikskólanum sem eru ekki eins og þau á litinn.

Ég ætla samt ekki að tjá mig meira um þetta mál, hvet ykkur bara til að lesa pistilinn hans Gauta.

Þar til næst...

B

Viva la Blog

Var á daglega bloggrúntinum og fór þá að hugsa hvað þetta er frábært fyrirbæri - bloggið.

Það er frábært að geta fengið fréttir af vinum og ættingjum á hverjum degi (stundum sjaldnar, eftir hvað þeir eru duglegir að blogga). Fréttirnar eru líka annars eðlis en þær sem maður fær þegar maður hittist augliti til auglits eða spjallar í síma. Maður fær frekar að lesa um litlu sigrana og sorgirnar á blogginu, eitthvað sem maður fær ekkert endilega að heyra þegar maður hittir viðkomandi kannski í jólaboði einu sinni á ári.
Svo eru það myndirnar! Alveg meiriháttar að geta ekki bara lesið fréttirnar af fólkinu sínu heldur fær maður að sjá þær líka .

Mættu alveg fleiri af mínum vinum og ættingjum fara að blogga, skora á ykkur öll!

Þar til næst...

B